Research Summary

پیراهن حضرت سیّدالشُّهداء ـ عليه السلام ـ تحفه‌ای بهشتی و عطيّه‌ای از اعلا علّيين[1]، ميراث انبیای عظام[2] و دارای ذاتی آکنده از اندوه و آفرينش آن بر اساس حکمت و نقشه راه است.

پیراهن يادشده، با تدبيری الهی نخست بر حضرت آدم، صفیّ الله فرود آمد^[3] و سپس در اسفاری معنادار، نجات بخش 124000 پیامبر الهی گشت^[4] و آن‌گاه که به دست چهارده معصوم ـ عليهم السلام ـ رسيد از سوی حضرت صدّيقه طاهره ـ علیها السلام ـ به کربلا راه يافت و روز عاشوراء بر قامت پاک سیّد الشهداء ـ علیه السلام ـ پوشانده شد[5] و سرانجام، به مقصد ظهور، برای حق خواهی و انتقام دنيايي به دست حضرت بقية الله الاعظم ـ عجّ الله تعالی فرجه الشريف ـ نمايان شده[6] و نهایتاً در محشر کبرا حضرت صديقه طاهره ـ علیها السلام ـ با در دست داشتن آن نزد خدا به انتقام‌خواهی زبان می‌گشايد^[7]، پس اين پيراهن حجّت و بیّنه‌ای بالغ است.

آری، سيدالشهداء ـ عليه السلام ـ در روزگاری که تخطّی از کتاب الله و انحراف در سنّت رسول الله ـ صلّی الله عليه و آله ـ به اوج خود رسید و رسالت نبوی در غرقاب بدعت‌ها، به کشتی نجات و چراغ هدايت نیاز پیدا کرد، قيام کرد و شریعتِ نبوی را حیاتی جاوید بخشيد و با بذل خون خود، امّت اسلامی را از تاريکي‌های جهالت به نور هدايت رهنمون ساخت و آن خورشید جهان‌تاب در واپسین لحظات عاشوراء از پیراهن نبوّت و فرستاده ويژه صديّقه طاهره ـ عليها السلام ـ رونمایی کرد؛ پيراهنی که اولاً انبیای الهی را درس پایداری آموخته بود و ثانياً آنان میثاق جمعی خود را با عاشوراء تحکیم کرده بودند و ثالثاً پيراهنی که ممهور شدن آن به سُمّ اسبان ياغيان اموی[8] و غارت آن[9]، نشان از قصد امحاء رسالت نبوی و حقانیّت علوی به دست اين دژخيمان داشت و اصرار آل الله در شام بر بازگرداندن آن، مي‌نماياند که این پیراهن، سند بصیرت‌زايی برای آیندگان است؛ نيز چونان خون علی اصغر ـ عليه السلام ـ می‌توان این بیّنه بزرگ[10] را هم آغازی برای رمزگشایی از قدرت مظلومیّت سالار شهيدان ـ عليه السلام ـ به‌شمار آورد و قیام قائم آل محمدـ عجّ الله تعالی فرجه الشريف ـ همراه با آشکار ساختن آن، نماد شفاء و رحمت برای اهل حقّ و نماد انتقام برای دشمنان حقيقت است و چون به سفارش صادق آل محمد ـ عليه السلام ـ شیعه باید پيش از ظهور، حیات خود را از کربلا بگیرد[11]، شايد بتوان کربلا این جغرافیای حيات بخش را، همانند اربعین حسینی و نهضت جهانی شيرخوارگان حسيني، با آن نماد ويژه به جهانيان شناساند و فریاد ظلم‌ستيزی و دادخواهی حضرت اباعبد الله الحسین ـ عليه السلام ـ و بستر ظهور و تشکیل جامعه جهانی مهدوی را با آن نماد فراهم آورد!

پرسش‌هايي درباره اين پيراهن معزّز:

– اسم یا اسامی این پیراهن و وجه نامگذاری آن چیست؟

ـ پيراهن يادشده، کهنه و بی‌ارزش بود؛ يا قديمی و گرانبهاء؟

ـ چرا این پیراهن به کربلا فرستاده شد؟

-چرا سيد الشهداء ـ عليه السلام ـ پيراهن را در لحظات پايانی عاشوراء بر تن کرد؟

– چرا امام ـ عليه السلام ـ پيش از شهادت خود، پيراهن را پاره کرد؟

ـ علت غارت آن پيراهن و اصرار آل الله ـ عليهم السلام ـ بر بازگرداندن آن چه بود؟

-چرا پس از بازگشت از شام، پیراهن را روی مضجع شريف حضرت صدّیقه طاهره ـ عليها السلام ـ نهادند؟

سخن پايانی

در این برهه حساس از تاریخ، كه شیطان با نماد صهیونیسم و نماد‌هايي دیگر، جهان را ضدّ بزرگ‌ترین انقلاب شیعی در پهنای تاریخ و آرمان‌های عظیم آن که زمینه‌ساز ظهور است، مي‌شوراند، شیعه نیز نیاز به تجهیز[12] خود و ارائه راهبرد‌هایی اصیل دارد و برافراشتن نمادين پيراهن سالار شهيدان ـ عليه السلام ـ ترسيم نقشه‌اي با مستنداتی تاريخي است كه فرهیختگان و علمای شیعه می‌توانند با بهره‌برداري از آن، به غنی سازی تفکّر شیعه پرداخته و عاشورا را با این هویت و شناسه آسمانی به جهان معرفی کنند. « ألا إنّ نصر الله قريب».[13]

خادم مجمع جهانی حضرت علی اصغر عليه السلام

Davoud Manafi Pour

[1] . … مُحَمَّدٌ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ‏ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِيلَ عَنْ أَبِي إِسْمَاعِيلَ السَّرَّاجِ عَنْ بِشْرِ بْنِ جَعْفَرٍ عَنْ مُفَضَّلِ بْنِ عُمَرَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ سَمِعْتُهُ يَقُولُ‏ أَ تَدْرِي مَا كَانَ قَمِيصُ يُوسُفَ ع قَالَ قُلْتُ لَا قَالَ إِنَّ إِبْرَاهِيمَ ع لَمَّا أُوقِدَتْ لَهُ النَّارُ أَتَاهُ جَبْرَئِيلُ ع بِثَوْبٍ مِنْ ثِيَابِ الْجَنَّةِ فَأَلْبَسَهُ إِيَّاهُ فَلَمْ يَضُرَّهُ مَعَهُ حَرٌّ وَ لَا بَرْدٌ فَلَمَّا حَضَرَ إِبْرَاهِيمَ الْمَوْتُ جَعَلَهُ فِي تَمِيمَةٍ[1] وَ عَلَّقَهُ عَلَى إِسْحَاقَ وَ عَلَّقَهُ إِسْحَاقُ عَلَى يَعْقُوبَ فَلَمَّا وُلِدَ يُوسُفُ ع عَلَّقَهُ عَلَيْهِ فَكَانَ فِي عَضُدِهِ حَتَّى كَانَ مِنْ أَمْرِهِ مَا كَانَ فَلَمَّا أَخْرَجَهُ يُوسُفُ بِمِصْرَ مِنَ التَّمِيمَةِ وَجَدَ يَعْقُوبُ رِيحَهُ وَ هُوَ قَوْلُهُ- إِنِّي لَأَجِدُ رِيحَ يُوسُفَ لَوْ لا أَنْ تُفَنِّدُونِ‏. فَهُوَ ذَلِكَ الْقَمِيصُ‏ الَّذِي أَنْزَلَهُ اللَّهُ مِنَ الْجَنَّةِ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ فَإِلَى مَنْ صَارَ ذَلِكَ الْقَمِيصُ قَالَ إِلَى أَهْلِهِ ثُمَّ قَالَ كُلُّ نَبِيٍّ وَرِثَ عِلْماً أَوْ غَيْرَهُ فَقَدِ انْتَهَى إِلَى آلِ مُحَمَّدٍ صلي الله عليه واله : كلينى، محمد بن يعقوب، الكافي (ط – الإسلامية) – تهران، چاپ: چهارم، 1407 ق /كمال الدين و تمام النعمة،شیخ صدوق، ج‏1،ص 143/ بحار الأنوار ج‏12، ص: 249

[2] همان /  ثُمَّ قَالَ كُلُّ نَبِيٍّ وَرِثَ‏ عِلْماً أَوْ غَيْرَهُ- فَقَدِ انْتَهَى‏ إِلَى مُحَمَّدٍ ع وَ كَانَ يَعْقُوبُ بِفِلَسْطِينَ وَ فَصَلَتِ الْعِيرُ مِنْ مِصْرَ فَوَجَدَ يَعْقُوبُ رِيحَهُ- وَ هُوَ مِنْ ذَلِكَ الْقَمِيصِ الَّذِي أُخْرِجَ مِنَ الْجَنَّةِ وَ نَحْنُ وَرَثَتُهُ ص : قمى، على بن ابراهيم، تفسير القمي- قم، چاپ: سوم، 1404ق

[3] فَقَبِلَ‏ اللَّهُ تَوْبَةَ آدَمَ ع بِذَلِكَ الْقَمِيصِ وَ رَدَّ خَاتَمَ سُلَيْمَانَ بِهِ وَ رَدَّ يُوسُفَ إِلَى يَعْقُوبَ بِهِ وَ نَجَّى يُونُسَ مِنْ بَطْنِ الْحُوتِ بِهِ وَ كَذَلِكَ سَائِرُ الْأَنْبِيَاءِ ع نَجَّاهُمْ مِنَ الْمِحَنِ بِهِ وَ لَمْ يَكُنْ ذَلِكَ الْقَمِيصُ إِلَّا قَمِيصَ مُحَمَّدٍ ص./ الخصال،شیخ صدوق، ج‏2، ص: 483/ معاني الأخبار ؛شیخ صدوق، النص ؛ ص 308

[4] همان

[5]وقائع الشهور و الأيّام للبيرجندي: في وقائع اليوم العاشر من جمادى‏ الأولى: روي أن في هذا اليوم أعطت‏ الزهراء سلام اللّه عليها قميص‏ إبراهيم الخليل لزينب عليها السّلام و قالت: إذا طلبه منك أخوك الحسين، فاعلمي أنّه ضيفك ساعة؛ ثمّ يقتل بأشدّ الأحوال بيد أولاد الزنا : بحرانى اصفهانى، عبد الله بن نور الله، عوالم العلوم و المعارف والأحوال من الآيات و الأخبار و الأقوال (مستدرك سيدة النساء إلى الإمام الجواد – ايران ؛ قم، چاپ: اول، 1413 ق : ج‏11-قسم-2-فاطمة س ؛ ص905

[6] ….ثُمَّ يَقُومُ الْمَهْدِيُّ سَمِيُّ جَدِّي رَسُولِ اللَّهِ وَ عَلَيْهِ قَمِيصُ‏ رَسُولِ اللَّهِ …: مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى، بحار الأنوار (ط – بيروت) – بيروت، چاپ: دوم، 1403 ق. ج‏53 ؛ ص32/

حدثنا أبو الحسن علي بن عبد اللّه عن أبيه عن يعقوب الجريمي عن أبي حبيش الهروي عن أبي عبد اللّه بن عبد الرزاق عن أبيه عن جده عن أبي سعيد الخدري عن جابر بن عبد اللّه الأنصاري عن أمير المؤمنين عليه السّلام‏ و ذكر خطبة طويلة جدا فيها علامات آخر الزمان، و إخبار بمغيبات كثيرة منها دولة بني أمية و بني العباس و أحوال الدجال و السفياني إلى أن قال: المهدي من ذريتي يظهر بين الركن و المقام، و عليه قميص إبراهيم… : شيخ حر عاملى، محمد بن حسن، إثبات الهداة بالنصوص و المعجزات – بيروت، چاپ: اول، 1425 ق. ج‏5 ؛ ص217

[7] قَالَ حَدَّثَنَا أَبُو جَعْفَرٍ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيِّ بْنِ مُوسَى قَالَ حَدَّثَنَا أَبِي قَالَ حَدَّثَنَا عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ بْنِ هَاشِمٍ عَنْ أَبِيهِ عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ أَبَانِ بْنِ عُثْمَانَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ ع قَالَ: إِذَا كَانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ جَمَعَ اللَّهُ الْأَوَّلِينَ وَ الْآخِرِينَ فِي صَعِيدٍ وَاحِدٍ ثُمَّ أَمَرَ مُنَادِياً فَنَادَى‏  غُضُّوا أَبْصَارَكُمْ وَ نَكِّسُوا رُءُوسَكُمْ- حَتَّى تَجُوزَ فَاطِمَةُ ابْنَةُ مُحَمَّدٍ ص الصِّرَاطَ قَالَ فَتَغُضُّ الْخَلَائِقُ أَبْصَارَهُمْ فَتَأْتِي فَاطِمَةُ ع عَلَى نَجِيبٍ مِنْ نُجُبِ الْجَنَّةِ يُشَيِّعُهَا سَبْعُونَ أَلْفَ مَلَكٍ فَتَقِفُ مَوْقِفاً شَرِيفاً مِنْ مَوَاقِفِ الْقِيَامَةِ ثُمَّ تَنْزِلُ عَنْ نَجِيبِهَا فَتَأْخُذُ قَمِيصَ‏ الْحُسَيْنِ‏ بْنِ عَلِيٍّ ع بِيَدِهَا مُضَمَّخاً بِدَمِهِ وَ تَقُولُ يَا رَبِّ هَذَا قَمِيصُ وَلَدِي‏ وَ قَدْ عَلِمْتَ مَا صُنِعَ بِهِ- فَيَأْتِيهَا النِّدَاءُ مِنْ قِبَلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ يَا فَاطِمَةُ لَكِ عِنْدِي الرِّضَا… : مفيد، محمد بن محمد، الأمالي (للمفيد) – قم، چاپ: اول، 1413ق. النص ؛ ص130

^[8] ثم إنّ عمر بن سعد نادى في أصحابه: من ينتدب‏ للحسين‏ و يوطئه فرسه! فانتدب عشرة، منهم: اسحاق بن حيوة الحضرمي، و احبش بن مرثد الحضرمي فأتوا فداسوا الحسين [عليه السّلام‏] بخيولهم حتى رضّوا ظهره و صدره‏:  ابو مخنف كوفى، لوط بن يحيى، وقعة الطفّ – ايران ؛ قم، چاپ: سوم، 1417، ص258

^[9] ثُمَّ أَقْبَلُوا عَلَى سَلْبِ‏ الْحُسَيْنِ‏ ع فَأَخَذَ قَمِيصَهُ‏ إِسْحَاقُ بْنُ حَيْوَةَ الْحَضْرَمِيُّ : مفيد، محمد بن محمد، الإرشاد في معرفة حجج الله على العباد – قم، چاپ: اول، 1413 ق. ج‏2 ؛ ص112

[10] خون از گلوي علي اصغر عليه السلام جاري شد و حسين بن علي عليه السلام از همين نقطه گسترش خود را شروع كرد. حسين بن علي عليه السلام در اينجا طومار حقّانيت خود را امضا كرد : رهبر معظم انقلاب، آفتاب در مصاف

[11] وَ لَيَكُونَنَ‏ لِشِيعَتِنَا فِيهَا حَيَاةٌ لِظُهُورِ قَائِمِنَا./ حلى، حسن بن سليمان بن محمد، مختصر البصائر – ايران ؛ قم، چاپ: اول، 1421 ق: ص447 / خصيبى، حسين بن حمدان، الهداية الكبرى – بيروت، 1419 ق ص400

[12] وَأَعِدّوا لَهُم مَا استَطَعتُم مِن قُوَّةٍ – سوره مبارکه الأنفال آیه ۶۰

[13] سوره مباركه بقره آيه 214